Liefde als bonding

Onze eerste ervaring met liefde is meestal van onze moeder en / of andere zorgverleners die ons koesteren als we te jong zijn om voor onszelf te zorgen. Moeders produceren extreem hoge niveaus van de neurochemische 'oxytocine', zowel bij de bevalling als bij het geven van borstvoeding. Dit helpt moeders en baby's om met elkaar te verbinden. De oxytocine die een moeder in deze vroege stadia produceert, komt uit een ander deel van de hersenen dan die geproduceerd in vriendschappen en seksuele ontmoetingen. Deze liefde als binding ondersteunt later de ontwikkeling van seksuele liefde.

Oxytocine is verantwoordelijk voor het gevoel van veiligheid, veiligheid en vertrouwen. Het heeft ook andere functies, sommige minder knuffelbaar, zoals het gevoel van 'lefverlies', of verkneukelen over iemands mislukking. Over het algemeen bloeien we, met hoge niveaus van oxytocine. Het laat ons de neurale receptoren ontwikkelen die ons ook helpen met andere mensen. Hoe meer oxytocine-receptoren we hebben, hoe meer oxytocine we produceren.

Stel je een gazelle voor die gescheiden is van de kudde en hoe bang hij wordt. Het is gemakkelijk vlees voor roofdieren. Mensen zijn ook van nature tribaal. Er is veiligheid in cijfers.

In het verleden was ballingschap, verstoten worden van familie en vrienden, een van de ergste straffen die een mens kon krijgen. Eenzame opsluiting is hetzelfde.

Oxytocine heeft andere functies. Het helpt de niveaus van stress neurochemisch te verminderen Cortisol. Het kan ook het verlangen naar suiker of andere verslavende middelen verminderen. Het kan bijvoorbeeld remmen de vrijwillige inname van alcohol.