Herinner je je eerste vreugdevolle intieme kus?

Waar je eerste romantische ontmoeting ook plaatsvond, de kans is groot dat je je er alles aan herinnert ... de plaats, de geuren, de smaak, wat je aan hebt, het gevoel van lippenmenging, de muziek die speelt en het gevoel van intimiteit en hoop voor de toekomst. Het gebeurde waarschijnlijk toen je een tiener was. Het is leuk om romantisch te zijn over dat debuut, maar wist je dat het cascades van neurochemicaliën in je hersenen waren die de ervaring opleverden?

Het neemt het mysterie van de liefde niet weg om dit te weten, maar het zal ons helpen begrijpen waarom sommige emoties en ervaringen zo sterk zijn en zulke blijvende herinneringen vormen.

Plezier Neurochemicals

Dus wat gebeurde er toen? Bij de eerste glimp van het voorwerp van ons verlangen klopte ons hart een beetje sneller en we kunnen meer 'gloeiden' of begonnen te transpireren. Dat was onze opwindingsstaat waarmee we opschoten adrenaline. De anticipatie van het plezier en de beloning die ons ertoe aanzette om met iemand nieuw om te gaan, werd veroorzaakt door de neurochemische  dopamine. Dopamine helpt om de herinnering aan een emotionele gebeurtenis te verankeren, vooral als we erover blijven nadenken of praten. Het stimuleert de motivatie en het verlangen. Leer meer over dopamine in deze op wetenschap gebaseerde spotprent hier. Tieners produceren meer dopamine dan volwassenen of kinderen en zijn er gevoeliger voor. (Deze video link is een interview met een van de experts die de aspecten van willen en houden van verlangen, gemedieerd door dopamine, ontdekte.)

De aangename sensaties van de kus en omhelzing zelf zouden voortkomen uit de vloed van opioïden in het beloningscentrum dat net na de dopamine zou zijn gesprongen. Dus dopamine gaat over willen en leuk vinden wordt aangedreven door opioïden. Het willen-systeem is sterker dan het willen-systeem. Dit is de reden waarom de natuur ons wil laten zoeken en zoeken naar het perfecte 'het', naar welk 'het' we ook zoeken. Nogmaals, net als bij dopamine produceren tieners meer opioïden dan volwassenen of kinderen en zijn ze er gevoeliger voor. Nieuwigheid is een enorme drijfveer voor hen.

Gevoelens van intimiteit

Het gevoel van binding en vertrouwen dat ontstaat wanneer we iemand dichtbij of intiem laten zijn, komt van oxytocine. Als je je gelukkig en tevreden voelde bij de gedachte dat je een mogelijke partner had gevonden, werd dit waarschijnlijk veroorzaakt door de verhoogde niveaus van serotonine in de hersenen. Het werkt wanneer we ons tevreden voelen of een gevoel van positie in de sociale hiërarchie, zoals iemand gevonden hebben om lief te hebben, de kans om een ​​koppel te zijn. Hoofdpijn of pijn zou verdwenen zijn als endorfines getrapt om de pijn te maskeren.

Je zult je deze emotionele gebeurtenis zo goed hebben herinnerd omdat het voor je primitieve brein een levensveranderende gebeurtenis was. Het zal een sterk geheugenpad in je brein hebben gesmeed, je herinneren aan de aangename gevoelens en je aanmoedigen om het gedrag keer op keer te herhalen.

Wat er daarna gebeurde?

Als je geliefde weer in contact kwam en een date wou, had je hart helemaal opnieuw een beat overgeslagen, samen met de cyclus van gelukkige neurochemicaliën in afwachting van plezier en je gedachten over een mogelijke gelukkige toekomst samen.

Als hij of zij echter niet echt geïnteresseerd was in een andere ontmoeting, zou u waarschijnlijk hebben geproduceerd Cortisol, de stress neurochemische ook gekoppeld aan depressie. Denken non-stop op een manische manier over de persoon of situatie, wat u / zij wel of niet deden, kan het gevolg zijn van het effect van lage niveaus van serotonine. Dit wordt ook gevonden in obsessieve compulsieve stoornis. Woede over de frustratie van ons doel of verlangen kan ertoe leiden geestelijke gezondheidsproblemen als we niet leren anders over de situatie te denken.

Te veel dopamine en te weinig serotonine, de neurotransmitters van respectievelijk de "plezier"- en "geluk"-banen in de hersenen, beïnvloeden onze stemmingen. Onthoud echter dat plezier en geluk niet hetzelfde zijn. Dopamine is de "beloning" neurotransmitter die onze hersenen vertelt: "Dit voelt goed, ik wil meer en ik wil het nu." Toch leidt te veel dopamine-signalering tot verslaving. Serotonine is de "tevredenheids"-neurotransmitter die onze hersenen vertelt: "Dit voelt goed. Ik heb genoeg. Ik wil of hoef niet meer.” Toch leidt te weinig serotonine tot depressie. Idealiter zouden beide optimaal moeten zijn. Dopamine verdrijft serotonine. En chronische stress verdrijft beide.

Leren om tevreden te zijn en niet constant op zoek te gaan naar stimulatie is een belangrijke levensles om te leren. Zo leren we onze gedachten, fantasieën en emoties beheren.

Een boek van Loretta Breuning genaamd "Happy Habits of a Happy Brain" en zij van de Geef een leuke inleiding tot onze gelukkige en ongelukkige neurochemicaliën.

Foto door Tati en Adrian on Unsplash