Seksuele conditionering
Adolescentie is de periode in onze ontwikkeling waarin onze hersenen klaar zijn om seksueel geconditioneerd (of geprogrammeerd) te worden ter voorbereiding op de volwassenheid. Die conditionering kan gebeuren door verbinding te maken met echte vrienden en / of door interactie met internetpornografie. Dit leren zal letterlijk sterke supersnelle neurale paden bouwen. Het zal onze hersenen en onze houding ten opzichte van seks en liefde in de toekomst hervormen. Dit alles is gebaseerd op wat we leren tijdens deze cruciale periode van ontwikkeling. Het kan moeilijk zijn om in een later stadium een diepgewortelde gewoonte van zich af te schudden.
Tot het internet beschikbaar was, sliepen adolescenten porno in tijdschriften of op dvd's, gedreven door een brein dat opeens gefascineerd was door seks. Ze zouden een blik "sluipen" omdat dergelijk materiaal alleen voor volwassenen was. Meestal was het verborgen site door vaders, oudere broers of winkeliers. Ze zouden gemakkelijker hun verbeeldingskracht gebruiken om na te denken over beroemdheden of meisjes in hun klas om de seksuele spanning vrij te maken. Naarmate ze meer interactie begonnen te krijgen met andere jonge mannen en vrouwen, zouden ze zich op een vaak emotioneel uitdagende manier wenden om elkaars lichaam te verkennen dat op een gegeven moment leidt tot seksuele intimiteit.
Tegenwoordig 'beginnen' de meeste jongeren hun seksuele onderzoeken met hardcore porno om hun fantasieën te voeden. Ze beginnen niet met zachte beelden van schaars geklede vrouwen in 'come-here'-houdingen. Meer dan 80% van het pornomateriaal bevat heteroseksueel geweld tegen vrouwen. Pijnlijk, schokkend materiaal is ook seksueel opwindend, vooral voor het brein van adolescenten, omdat het een hogere drempel heeft voor dergelijke opwinding dan het brein van kinderen of volwassenen. Mensen kunnen in één sessie op hun smartphones extremer materiaal zien dan hun grootvaders in hun leven konden zien. Het effect van deze streaming hardcore pornografie verandert de hersenen en hun functie.
Hersenen zijn niet aangepast aan porno
Onze hersenen zijn niet aangepast om te gaan met deze tsunami van hyperstimulerend materiaal dat het laatste decennium beschikbaar is gekomen door de komst van breedbandinternet. De belangrijkste gezondheidseffecten die worden gemeld door jongeren en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg zijn: depressie; sociale angst; sociale isolatie; hersensmist; dwangmatig kijken naar internetpornografie ondanks negatieve gevolgen en erectiestoornissen.
Wat moeten we doen als het onbeperkte toegang heeft tot een superstimulerende beloning die nooit is geëvolueerd? Sommige hersens passen zich aan - en niet op een goede manier. Het proces verloopt geleidelijk. In eerste instantie lost het gebruik van porno en masturberen om een orgasme de seksuele spanning op en registreert het als bevredigend.
Maar als we onszelf blijven overstimuleren, kunnen onze hersenen ons beginnen te werken. Het beschermt zichzelf tegen overmatig dopamine door de responsiviteit ervan te verminderen, en we voelen ons steeds minder tevreden. Deze verminderde gevoeligheid voor dopamine duwt sommige gebruikers naar een nog meer vastberaden zoektocht naar stimulatie, die op zijn beurt blijvende veranderingen, werkelijke fysieke veranderingen van de hersenen veroorzaakt. Ze kunnen een uitdaging zijn om achteruit te gaan.
Waarom zou dat zo zijn? Wat is anders dan porno uit het verleden?
Foto door Alexander Krivitskiy op Unsplash